Peperkoek met zoute boter

Wat is de smaak van de kindertijd? Dat is een van de vragen die Kathy Mathys oproept in Smaak. Een bitterzoete verkenning (2015). Tijdens een bijeenkomst voor schrijfdocenten komt een tip voor dit smakelijke boek langs. Het water loopt me in de mond als ik de aanbeveling op de achterflap lees. ‘Besnuffel dit boek, lik eraan, knabbel aan de bladzijden en proef de woorden: dit is zinderend leesvoer voor de zintuigen.’ Klopt helemaal. Ik smul en geniet van iedere hap.

Eten blijkt een hoofdrol te spelen in jeugdherinneringen. Aan wat je lekker of vies vindt. Maar ook de sfeer aan tafel is van grote invloed. Vroeger kwam mijn zwager meestal op zaterdag eten. Dan kookte mijn moeder extra lekker en was er een speciaal toetje toe. Hij en ik maakten er een sport van wie er het langst over kon doen. Tergend langzaam namen we minihapjes van onze Engelenpoep (kwark met slagroom en abrikozen). Nog steeds als ik een dessert eet, is mijn bordje als laatste leeg.

Ook was ik als kind al dol op peperkoek. Geen dag gaat voorbij zonder een flinke plak bij de koffie. Met een dikke laag boter. Iets lekkers erbij, een verwenmoment, soms als troost. Bij ons thuis smeerden we er Bleu Band Halvarine op, maar deze is in de tussentijd vervangen door echte boter. Liefst gezouten. De combinatie van zoet en zout: om je vingers bij af te likken.

De liefde voor zoute roomboter is me bijgebracht door mijn half Franse man. Het is zoals Mathys zegt: ‘Elke liefde heeft haar eigen eetrepertoire. Komt er een nieuwe geliefde, dan verdwijnen sommige recepten, andere blijven, nieuwe gerechten eisen hun plaats op in de keuken.’ Bon appétit!

Reageren op PEPERKOEK?  Stuur dan een berichtje naar monique@krachtverhalen.nl

foto peperkoek met zoute boter

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.